در کسب‌وکار پوياي امروز، به دليل ظهور سه روند عمده رقابت شديد بين‌المللي، بازارهاي گسسته و تکنولوژي در حال تغيير، شاهد طرح بيش از پيش موضوع نوآوري هستيم. روندهاي مذکور، علاقۀ صاحبنظران حوزۀ کسب‌و‌کار را به توجه شگرف و جستجو در مفهوم سرمايۀ اجتماعي به مثا‌به عا‌مل حياتي در ارتقاي سطح عملکرد سازمان و پيش آيند خلق مزيت رقابتي مبتني‌بر نوآوري جلب کرده است. با اين حال، کمتر پژوهشي سرمايه اجتماعي سازماني و نوآوري سازماني را به صورت توامان بررسي نموده‌است؛ از اين رو غايت مطالعه حاضر، بررسي چگونگي نقش آفريني سرمايه اجتماعي سازماني و ابعاد آن در گرايش به نوآوري سازماني و همچنين تعيين سهم نسبي هر يک از اين ابعاد در پيش‌بيني گرايش به نوآوري در شرکت‌‌هاي دانش‌بنيان است. روش‌شناسي پژوهش از نوع توصيفي - همبستگي بوده و جامعۀ آماري کارکنان شرکت‌‌هاي دانش‌بنيان پارک علم و فناوري دانشگاه تهران را دربر‌مي‌گيرد. در تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي تحليل همبستگي و تحليل رگرسيون گام‌به‌گام استفاده شده‌است. نتايج مطالعه، گوياي نقش‌آفريني موثر و معني‌دار سرمايه اجتماعي سازماني در گرايش به نوآوري سازماني است. بدين ترتيب بعد رابطه‌اي سرمايه اجتماعي پيش‌بيني‌کنندۀ گرايش به نوآوري هست، ليکن ابعاد شناختي و ساختاري سرمايه اجتماعي نمي‌‌توانند پيش‌بيني‌کنندۀ مناسبي براي گرايش به نوآوري در سازمان باشند.

کليدواژگان: سرمايه اجتماعي، سرمايه اجتماعي سازماني، نوآوري، نوآوري سازماني، شرکت‌هاي دانش‌بنيان